معنی گستاخ زبانی در لغت نامه دهخدا

عمل گستاخ زبان. گستاخ گویی. گستاخ سخنی. بی پروا سخن گفتن

معنی گستاخ زبانی در فرهنگ لغت هوشیار

جسارت در گفتار گستاخ گویی

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

(گُ زَ)

آنکه در گفتار جسور و بی باک باشد. گستاخ سخن. گستاخ گوی. رجوع به گستاخ گوی و گستاخ سخن شود

(گُ)

جسارت ورزی. جسوری:
فراقش گر کند گستاخ بینی
بگو برخیزمت یا مینشینی.
نظامی.
ز بس گوهرکمرهای شب افروز
در گستاخ بینی بسته بر روز.
نظامی

آنکه در سخن جسور باشد گستاخ گوی

جسارت بی پروایی: زبس گوهر کمر های شب افروز در گستاخ بینی بسته برروز. (نظامی)